น้ำสูง

วิพากษ์หนังสือ

หนังสือเรื่อง : น้ำสูง

ผู้เขียน : จัตวาลักษณ์

พิมพ์ที่ : พงษ์วรินการพิมพ์

วิพากษ์โดย : นางสาว ณาริษา กระจอนกลิ่น

          เรื่องน้ำสูงเป็นเหมือนการอ่านบันทึกประวัติศาสตร์หน้าหนึ่งของไทย เหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่ปีพ.ศ 2554 ในบางส่วนถูกนำเสนอผ่านตัวละครหลายตัว แม้ผู้เขียนจะไม่สามารถเก็บรายละเอียดทุกอย่างได้ครบ ไม่ได้นำเสนอต้นสายปลายเหตุและการแก้ไข แต่ก็มีความน่าสนใจหลายแง่มุม อ่านหนังสือเล่มนี้เหมือนได้รื้อฟื้นคงามหลังที่เจ็บปวด โหดร้าย และการวางแผนแก้ไขสถานการณ์ต่างๆ และรวมไปถึงความหวังและการรับรู้ถึงน้ำใจของเพื่อนมนุษย์ ทำให้เกิดความหวังและความสุขแม้ในช่วงทุกข์ยาก

          น้ำสูง นำสถานการณ์มหาอุทกภัยเมื่อสี่ห้าปีที่ผ่านมานี้มาเป็นฉากและเนื้อเรื่องด้วยการนำเสนอแนวคิดว่าแม้น้ำท่วมจะทำให้คนทุกข์ยากแสนสาหัส แต่ท่ามกลางปัญหาและการวางแผนเอาตัวรอดก็มีเรื่องราวดีๆ ที่อาจเปลี่ยนจิตใจมนุษย์ให้เห็นอกเห็นใจกัน ผู้เขียนไม่ใช่บรรยายเหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่แต่ผู้เขียนมีความสามารถในการผูกโครงเรื่องให้ชวนติดตาม ตื่นเต้นและคาดเดาเหตุการณ์ไม่ถูก มีทั้งเรื่องราวโลดโผน เรื่องผจญภัยแบบมมหัศจรรย์และปัญหาของผู้คนในยามวิกฤต การพลัดพรากและการตามหาซึ่งแสดงถึงความรักและความผูกพันในครอบครัว ความแตกต่างทางฐานะชนชั้น เรื่องราวรักแรกพบในยามวิกฤต ทั้งหมดผู้เขียนนำมาผสมผสานกันอยู่ในเรื่องราวเหตุการณ์เดียวกัน จึงกล่าวได้ว่านวนิยายเรื่องน้ำสูง มีหลายรส หลายอารมณ์ และหลายแนวรวมอยู่ด้วยกัน ผู้เขียนเน้นย้ำแนวคิดสำคัญในท่ามกลางวิกฤต มนุษย์อาจได้พบความดีงามในจิตใจของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ความรัก ความเอื้ออาทรต่อกีนของมนุษย์จะทำให้คนที่มองโลกในแง่ร้ายอาจพบแง่งามของความเป็นมนุษย์ได้

          แง่มุมที่ 1 การเดินเรื่อง

                   การดำเนินเรื่องผูกปมให้ชวนติดตาม ผู้เขียนมีความสามารถในการเล่าเรื่องและผูกเรื่องราวหลายรส หลายแนวเข้าเป็นเรื่องเดียวกันได้อย่างน่าสนใจและชวนติดตาม ผู้เขียนเล่าแง่มุมอันงดงามในความโหดร้ายของภัยธรรมชาติมาถ่ายทอดผ่านนวนิยายชีวิตได้อย่างลุ่มลึก และยังไม่ทิ้งความตื่นเต้นเร้าใจอันเป็นเอกลักษณ์ แต่ในท้ายของเรื่องผู้วิพากษ์มีความเห็นว่าการจบแบบเร็วเกินไป โดยที่เนื้อเรื่องตอนแรกค่อยๆ วางเนื้อเรื่องอย่างละเอียดทุกฉากเข้าด้วยกัน แต่พอตอนท้ายกลับจบด่วนสรุปเกินไป

          แง่มุมที่ 2 บทร้อยกรองกลบท ( สำนวนภาษา )

                   สำนวนภาษาอยู่ในระดับดี โครงเรื่องชัดเจนทำได้ตามจุดหมาย สามารถนำข้อมูลประสบการณ์น้ำท่วมมาแปรเป็นสถานการณ์ให้มีทั้งเนื้อหาเนื้อเรื่องและมิติชีวิตได้อย่างมีจุดหมายในเชิงสร้างสรรค์สังคม

          แง่มุมที่ 3 การบรรยาย

                   การที่ผู้เขียนใช้ตัวละครเอิร์ธ เด็กชายวัยประถมที่มีความรักและความเชื่อ ความศรัทธาในครอบครัวของเขาเอง ผู้ที่มองแง่ดีมาตลอดต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายกับชายชรา อายุราว 60 กว่าปีที่มองโลกในแง่ร้ายมาโดยตลอด ผู้เขียนบรรยายตัวละครทั้งสองตัวนี้ได้อย่างมีเหตุมีผลทำให้ฉากที่กล่าวถึงทั้งสองตัวละคร มีความลุ้นและน่าติดตามตลอดเวลา

          แง่มุมที่ 4 ประวัติศาสตร์

                   ในเรื่องมีการอ้างอิงนำสถานการณ์น้ำท่วมในปี พ.ศ 2554 ในบางส่วนถุกนำเสนอผ่านตัวละครหลายตัว เช่น มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ จังหวัดปธุมธานีอำภอสามโคก ซึ้งเป็นจุดสำคัญของเรื่อง ถึงผู้เขียนจะไม่ได้นำเสนอต้นสายปลายเหตุและการแก้ไขปัญหา แต่ในควาคิดของผู้วิพากษ์ก็ยังมีความน่าสนใจในหลายมุม

          แง่มุมที่ 5 ตัวละคร

                   บทบาทตัวละครผู้เขียนสามารถเขียนบรรยายบุคลิกลักษณะของตัวละครได้เชื่อมโชงกัน เนื้อเรื่องมีการเขียนบรรยายตัวละครแต่ละตัวว่ามีบุคลิกที่เหมาะสมกับสถานณ์ในตอนไหนหรือเหมาะสมกับตัวละครไหนได้อย่างดี พออ่านแล้วจินตนาการเกิดภาพตามผู้เขียนบรรยาย